-
Daar sta je dan
Voor een dichte deur
Zo uitgekeken naar de kookworkshop
En dan gaat ie niet door
Niets aan afmelding
Niets gehoord
In totale verwachting
Hoopvol erheen
Een dichte deur
Geen lichten aan
Geen warmte
Dan
Laat ik iets van me horen
Excuses volgen
En een zwemkaartje
Om de geleden schade
Weg te spoelen(?)
Of me gewoon heerlijk in het water te voelen
Als een vogel zo vrij
-
Het kan je verzwelgen
Je kan er totaal in opgaan
Niet wetende waar het pad zal gaan
Hoe nu verder?
Hoe nu te gaan?
Wat te doen?
En wat te laten staan?
Waar is toch dat lichtje?
Waar is toch die hoop?
Waar is toch die horizon?
Zodat ik weer een richting heb om naar toe te gaan
Ik voel mij zo verloren
En zo machteloos
Totaal geen grond om op te staan
Vallen
Vallen
Vallen
Gaan
Gaan
Gaan
Alles Los en alles laten gaan
Geen grip
Geen houvast
Alles is losgelaten
Om onderaan weer op te staan
-
Je kan niets
Je mag niets
Je staat erbij
En kijkt ernaar
Je handen zijn achter je rug gebonden
Je mond is dichtgesnoerd
Je zou zo graag helpen
Zo graag die last van de ander overnemen
Helaas
Sommige dingen zijn niet over te nemen
Je staat machteloos
Aan de zijlijn
Je staat er bij en kijkt er naar
Je mag niets
Je kan niets
-
Gouden vruchten
Zo noem ik ze
Aardappels
Aardappels zijn toch geen vruchten, het zijn groentes!
Ja, dat weet ik. Toch noem ik ze vruchten
Het zijn parels wanneer je het geluk hebt ze te mogen oogsten
Parels in de grond
Speurend ga je over het veld
Speurend naar dat gouden goed
En dan…
Je zet je spitvork of spade in de grond…
En daar duikt er in ene één op!
Als een gouden vrucht in de grauwe grond
Aarde die de gouden vruchten verborgen houdt
Verborgen groeien deze vruchten tot de aardappels die wij kennen
En wat zijn ze lekker!
Zo vers uit de grond en dan op je bord
Om van te watertanden!
Wat zijn we toch rijke mensen wanneer je het geluk hebt je eigen moestuintje te hebben!
-
Laatst ontving het idee om mijn eigen website te maken voor mijn gemaakte kunst. Graag deel ik deze creaties met de lieve mensen die ik ken. Tot nog toe deed ik dit door het maken van foto’s en deze te delen via mail of Whats-app. Toch merkte ik de behoefte om het meer algemeen te delen, alleen zat ik vast in het zien van de nadelen hiervan. Facebook is een heel mooi medium, alleen niet iedereen die ik ken heeft FB. Toen kwam dus het idee om deze site te ontwikkelen. Tada! Hier is hij dan!
Ja lieve mensen, ik ben best wel trots. Eigenlijk wel heel erg trots. Dat ik nu mijn eigen kunst maak en dit graag wil laten zien heeft een aardige weg gehad om tot hier te komen. 3 en een half jaar geleden ging ik voor het eerst naar de Creatieve Inloop bij Stichting Utopodium. Alhier kwam ik regelmatig langs met eigenlijk de innerlijke wens om mijn creativiteit weer aan te slingeren. Vroeger tekende ik graag. Ook heb ik graag Sinterklaassurprises gemaakt. Echte kunstwerken al zeg ik het zelf. Deze creativiteit is verstopt geraakt. Door wat? Door het leven. Of tenminste door dat wat op mijn pad kwam tijdens het leven. Velen van jullie zullen wel weten dat ik op 11 jarige leeftijd een ongeluk heb gehad – met gevolg hersenletsel. Het leven daarna is er veelal 1 geweest van doorgaan. Gewoon naar school, voor zover je dat gewoon kan noemen. Het was vooral op staan, naar school, thuis komen thee drinken en aan het huiswerk tot het avondeten, waarna ik daarna kon uitrusten voor de tv. En dat dan 5 dagen in de week. Pfff. Ik moet er echt niet meer aan denken! Mijn motivatie kwam er vandaan dat ik niet wilde opvallen, ik wilde gewoon mee doen en gewoon zijn. Nou ja, nu ruim 25 jaar verder kan ik zeggen dat ik die strijd heb opgegeven, of eigenlijk ermee gestopt ben. Ik ben anders, en dat is prima. Ik heb dus jaren in een overlevingsstand gestaan, van waaruit het erg lastig was om creatief bezig te zijn. Alles was een opgave.
Doordat ik nu ben gaan leven, mijzelf accepteer zoals ik ben, Anders ipv Normaal, loopt het leven prettiger.
Het “Mijn Benen”-project heeft mijn creativiteit aangezwengeld. Hierdoor raakte ik geinspireerd om verder te gaan en “De Dame” te schilderen. Vervolgens had ik nog wat restmateriaal thuis waar ik mee aan de slag ging en zo werd “De Golvende Zon” geboren. Ik wens een ieder die hier terecht is gekomen veel kijkplezier toe. Geniet ervan! Ik doe dat in ieder geval zeker!
-
De Dame heb ik gemaakt voor een project van Stichting UTOpodium.
Ze krijgt een plek in de Grote Zaal welke tot op heden in de maak is.
-
De Golvende Zon is geboren uit een stuk hout dat over was vanuit een ander project. Het ontwerp van de schildering is intuïtief ontstaan. Een Zon die uit de Golven oprijst of juist ten onder gaat. Voor mij doet de kleursetting ook veel. De kleuren paars en rood die elkaar zo mooi lijken te versterken. Het oranje dat aan een opkomende zon doet denken en de Zon zelf, zo krachtig, en toch half aanwezig. Een straal die lijkt gebroken te worden en enigszins vertwijfeld zijn weg gaat.
Natuurlijk laat ik een ieder vrij zijn of haar eigen interpretatie eraan te geven.